Ο ανταγωνισμός μεταξύ γαλλικού και γερμανικού κεφαλαίου μέσα και έξω από την ΕΕ είναι υπαρκτός (και θα γίνεται όλο και πιο έντονος όσο η αναμενόμενη νέα μεγάλη οικονομική κρίση πλησιάζει). Ωστόσο, αυτός ο ανταγωνισμός δεν δημιουργεί οποιοδήποτε ρήγμα στην κοινή πολιτική της ΕΕ για τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα (και κυρίως της κρίσης χρέους) και πολύ περισσότερο στην κοινή πολιτική απέναντι στους εργαζόμενους και τα φτωχότερα στρώματα. Παρότι η κυβέρνηση προσπαθεί να μας ταΐσει ξαναζεσταμένο αυτό το παραμύθι, κανείς δε το τρώει…
Η επίσκεψη του Μακρόν στην Αθήνα μοιάζει περισσότερο με επίσκεψη ενός κινηματογραφικού συνεργείου, για να τραβήξει μια αόριστη συμβολική ομιλία κάτω από την Ακρόπολη, με σκοπό την προβολή της κυρίως στη Γαλλία και ένα προσωπικό πλασάρισμα του ίδιου πανευρωπαϊκά. Πάνω στο ημιθανές κουφάρι της ΕΕ, ο Μακρόν προτείνει να μείνει ζωντανός ο βρικόλακας ρουφώντας περισσότερο αίμα: περαιτέρω ενδυνάμωση της ΕΕ στο διεθνή ανταγωνισμό, ενίσχυση της ευρωζώνης, και -γιατί όχι- η επίθεση ενάντια στον κόσμο της εργασίας στην Ελλάδα να γίνει πανευρωπαϊκός φάρος και παράδειγμα ανάπτυξης.
Στα πίσω δωμάτια των συναντήσεων, είναι βέβαιο πως θα βγουν τα φυλλάδια προσφορών για πολεμικό υλικό (αεροσκάφη, πυραύλους, θωρακισμένα οχήματα κ.ά.), προσφιλές αντικείμενο πώλησης των Γάλλων προέδρων.
Θα επιβεβαιωθεί επίσης ότι η Ελλάδα θα παραμείνει πρόσφορο μέρος για την εκτόνωση του παραφουσκωμένου από την υπερσυσσώρευση γαλλικού κεφαλαίου. Δεν είναι τυχαίο ότι η Γαλλία ήταν το 2015 τέταρτη κατά σειρά σε όγκο άμεσων ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα, ενώ για την τελευταία 15ετία είναι συνολικά στη δεύτερη θέση, μετά τη Γερμανία. Γαλλικές κατασκευαστικές εταιρείες εμπλέκονται στην κατασκευή και διαχείριση των μεγαλύτερων οδικών αξόνων της χώρας (Ρίο – Αντίρριο, Ολυμπία Οδός, Αθηνών – Πατρών, Ιονία Οδός, Αιγαίου κ.λπ.). Στο γαλλικό κεφάλαιο είχε περάσει τεράστιο μέρος του μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών (πριν βέβαια τις σώσει ο ελληνικός λαός, πληρώνοντας το μάρμαρο). Επίσης, σε γαλλικές εταιρείες ανήκει η σημαντικότερη τσιμεντοβιομηχανία, εξορυκτικές επιχειρήσεις, μέρος της παραγωγής ενέργειας και των μεταφορών.
Σε νέο πεδίο κερδοφορίας για το γαλλικό κεφάλαιο έχουν αναδειχθεί οι ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων οργανισμών. Δεν είναι τυχαίο ότι σταθερά παρατηρητής (ή ίσως ορθότερα επιτηρητής) στο διοικητικό συμβούλιο του ΤΑΙΠΕΔ είναι Γάλλος στέλεχος και μάλιστα μέχρι πρότινος το ρόλο αυτό είχε ο επικεφαλής της οικονομικής υπηρεσίας της γαλλικής πρεσβείας. Επικεφαλής στην ιδιωτική γαλλογερμανική κοινοπραξία για την εξαγορά του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης είναι γαλλική εταιρεία. Άλλες γαλλικές εταιρείες (στελέχη των οποίων συμμετέχουν στην ομάδα επιχειρηματιών που συνοδεύει τον Μακρόν) πιέζουν για την πώληση σε αυτές της ΕΥΑΘ και του ΟΑΣΘ, συζητήσεις πραγματοποιούνται για την πώληση το 2019 σημαντικού μεριδίου της ΕΥΔΑΠ, ενώ στο πακέτο συζητήσεων περιλαμβάνεται και η Τράπεζα Αττικής.
Αυτές είναι λοιπόν οι «επενδύσεις» που περιμένουν με τόση αγωνία η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση. Ο Μακρόν από την πρώτη στιγμή έδωσε τον τόνο για τον χαρακτήρα που θα έχει η «ανάπτυξη»: την ίδια ώρα που πραγματοποιεί περιοδεία στην Ευρώπη, προχωρά στην Γαλλία σε αντεργατικές μεταρρυθμίσεις (περιορισμός συλλογικών συμβάσεων, μείωση της αποζημίωσης απόλυσης κ.ά.). Ακόμη, μόλις πάτησε το πόδι του στην Αθήνα έτρεξε να χαιρετήσει την προώθηση των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα και να συμβουλεύσει να συνεχίσουμε πειθήνια αυτόν τον ήσυχο, μαρτυρικό δρόμο.
Αν κάτι μας φέρνει τρόμο, είναι η υπόμνησή του ότι το κουράγιο και η υπομονή μας δε θα ξεχαστούν. Αν κάτι μας φέρνει ελπίδα, είναι ότι φαίνεται να στερεύουν.
ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ – ομάδα για την εργατική αντεπίθεση