Στην περίπτωση της απαγωγής και κράτησης του 6χρονου γιου της Πόλας Ρούπα και του Νίκου Μαζιώτη, το κράτος έκτακτης ανάγκης αποκρυσταλλώνεται με τον πιο εύσχημο τρόπο.
Το κράτος έκτακτης ανάγκης δεν κουβαλάει πολιτικό πρόσημο. Είναι το εργαλείο για την καθυπόταξη των λαών και θα το χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε κυβέρνηση αποφασίσει να ικανοποιήσει τις επιταγές του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Όποια προβιά και να φορέσει, όσα λουλούδια και να αφήσει στην Καισαριανή ,όσους λόγους και να βγάλει στην πλατεία της Επανάστασης.
Όσο και να προσπαθήσουν οι Συριζαίοι να κρυφτούν πίσω από το επιχείρημα ότι κάποια άλλα νεφελώδη κέντρα εξουσίας είναι αυτά που αποφασίζουν εν αγνοία μιας κυβέρνησης που έχει να τα βάλει με θεούς και δαίμονες, η ίδια η πραγματικότητα είναι που τους αποστομώνει (και με τον πιο επίσημο τρόπο , δια στόματος του υπουργού Δικαιοσύνης , Διαφάνειας & Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) . Αυτοί είναι οι πολιτικοί προϊστάμενοι των ιεροεξεταστών της “δικαιοσύνης” και των βασανιστών της “αντιτρομοκρατικής” και είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για την ψυχική και σωματική ταλαιπωρία ενός εξάχρονου παιδιού που ουσιαστικά έχει μετατραπεί σε έναν ιδιότυπο πολιτικό κρατούμενο.
Μπορεί μια πολιτική βούληση για τον Λάμπρο- Βίκτωρα Μαζιώτη από την κυβέρνηση να φαίνεται πως σκοντάφτει στην διάκριση των εξουσιών, όμως δεν ίσχυε το ίδιο όσες φορές καταπατήθηκε το Σύνταγμα αυτής της χώρας την τελευταία επταετία. Εκεί οι πολιτικές αποφάσεις ήταν άμεσες για χάρη της “εθνικής ασφάλειας” και της “υπέρβασης της κρίσης”. Όσο άμεσες ήταν και όταν μετέτρεπαν το περήφανο ΟΧΙ του λαού σε ΝΑΙ στους επικυρίαρχους.
Και για να υπενθυμίσουμε λίγο στους ευαίσθητους Συριζαίους ,με την κοντή μνήμη, τα σκληρά βάσανα που έχει υποστεί αυτός ο λαός στις εποχές της μαύρης αντίδρασης, τα αίσχη τους σε λίγο θα συναγωνίζονται εκείνα της Φρειδερίκης (Φρίκης) και των παιδουπόλεων.
Ο Βίκτωρας-Λάμπρος να επιστρέψει άμεσα στην αγκαλιά της γιαγιάς και της θείας τους
Δύναμη στους απεργούς πείνας και δίψας