Η Κούβα επαναβεβαιώνει την θέλησή της να προχωρήσει σε σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες, στην βάση του σεβασμού των αρχών και των σκοπών του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και των αρχών της Διακήρυξης της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής σαν Ζώνη Ειρήνης.
Συντάκτης: Granma, editorial, 9 Μαρτίου, 2016 14:03:18
Μετάφραση – επιμέλεια: Ανδρέας Παλαιολόγος – Νικολέττα Παναγιώτου
Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, Μπάρακ Ομπάμα, θα κάνει μια επίσημη επίσκεψη στην Κούβα τον προσεχή Μάρτιο κατά τις ημερομηνίες 20-22.
Αυτή θα είναι η δεύτερη φορά που ένας Πρόεδρος των Η.Π.Α καταφτάνει στο αρχιπέλαγό μας. Ο τελευταίος που το έπραξε ήταν ο Calvin Coolidge, ο οποίος κατέφτασε στην Αβάνα τον Ιανουάριο του 1928. Έφτασε πάνω σε ένα πολεμικό πλοίο για να συμμετάσχει στην 6η Παναμερικανική Συνδιάσκεψη, η οποία πραγματοποιήθηκε τότε υπό την αιγίδα μιας αχρείας τοπικής φιγούρας, του Geraldo Machado.
Αυτή θα είναι η πρώτη φορά που ένας πρόεδρος των Η.Π.Α έρχεται σε μία Κούβα η οποία είναι είναι σε πλήρη κατοχή της εθνικής κυριαρχίας και με την Επανάσταση στην εξουσία, με επικεφαλής την ιστορική της ηγεσία.
Αυτό το συμβάν είναι κομμάτι της διαδικασίας που ξεκίνησε στις 17 Δεκεμβρίου του 2014, όταν ο Πρόεδρος του Κουβανέζικου Συμβουλίου του Κράτους και των Υπουργών, ο Γενικός Επιτελάρχης Raul Castro Ruz, και ο πρόεδρος Barack Obama ανακοίνωσαν ταυτοχρόνως την απόφαση να αποκαταστήσουν τις διπλωματικές σχέσεις οι οποίες έσπασαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες σχεδόν 54 χρόνια πριν. Η επίσκεψη αποτελεί μέρος της σύνθετης διαδικασίας ομαλοποίησης των διμερών δεσμών, η οποία έχει μόλις αρχίσει, και έχει προχωρήσει στις μόνες βάσεις που είναι δυνατές και δίκαιες: σεβασμός, ισότητα, αμοιβαιότητα, και η αναγνώριση της κυβερνητικής μας νομιμότητας.
Αυτό το σημείο έχει επιτευχθεί, πρώτιστα, σαν αποτέλεσμα της ηρωικής αντίστασης του Κουβανέζικου λαού και της αφοσίωσής του στις αρχές του, την περιφρούρηση της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας. Τέτοιες αξίες, οι οποίες είναι αδιαπραγμάτευτες εδώ και 50 χρόνια, οδήγησαν την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών να παραδεχθεί την σοβαρή ζημιά που προκάλεσε στον λαό μας το εμπάργκο και να αναγνωρίσει την αποτυχία της ανοιχτά εχθρικής πολιτικής απέναντι στην Επανάσταση. Παρ” όλη την βία, την οικονομική πίεση και την απομόνωση, δεν κατόρθωσαν να επιβάλουν στην Κούβα όρους αντίθετους με τα ιδανικά μας, τα οποία σμιλεύτητηκαν σε ένα ηρωικό αγώνα σχεδόν 150 χρόνων.
Η παρούσα διαδικασία η οποία επιχειρείται με τις Ηνωμένες Πολιτείες κατέστη δυνατή επίσης χάρη στην ακλόνητη διεθνιστική αλληλεγγύη, κυρίως των κυβερνήσεων και των λαών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής που έβαλαν τις Ηνωμένες Πολιτείες σε μια μη βιώσιμη θέση απομόνωσης. Αδιάσπαστοι, »σαν ασήμι στο βραχώδες υπόστρωμα των Άνδεων», όπως είπε ο εθνικός μας ήρωας Jose Marti στην πραγματεία του »Η δική μας Αμερική», οι λαοί της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής απαίτησαν αλλαγή της πολιτικής απέναντι στην Κούβα. Αυτό το περιφερειακό αίτημα έγινε σαφές στις Συνόδους Κορυφής της Αμερικάνικης Ηπείρου στο Λιμάνι της Ισπανίας, πρωτεύουσας του Τρινιντάντ και Τομπάγκο το 2009 και στην Καρθαγένη της Κολομβίας το 2012, όταν όλες οι χώρες της περιφέρειας ομόφωνα και κατηγορηματικά απαίτησαν την άρση του εμπάργκο, αλλά και με την συμμετοχή της χώρας μας στην 7η ημισφαιρική συνάντηση του Παναμά το 2015 στην οποία έλαβε μέρος για πρώτη φορά μια αντιπροσωπεία της Κούβας με επικεφαλής τον Raul.
Από τις ανακοινώσεις του Δεκεμβρίου του 2014, η Κούβα και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κάνει βήματα μπροστά προς την βελτίωση του διμερούς πλαισίου.
Στις 20 Ιουλίου του 2015 οι διπλωματικές σχέσεις αποκαταστάθηκαν επίσημα, παράλληλα με την δέσμευση να αναπτυχθούν στην βάση του σεβασμού, της συνεργασίας και της τήρησης των αρχών της διεθνούς νομοθεσίας.
Έχουν λάβει χώρα δύο συναντήσεις μεταξύ των Προέδρων των δύο χωρών, επιπρόσθετα με τις συναντήσεις υπουργών και άλλων επαφών μεταξύ υψηλόβαθμων αξιωματούχων. Η συνεργασία σε διάφορους τομείς αμοιβαίου οφέλους προχωρά, και παράλληλα έχουν ανοίξει νέες ευκαιρίες για συζήτηση, επιτρέποντας τον διάλογο σε ζητήματα διμερούς και πολύπλευρου ενδιαφέροντος, συμπεριλαμβανόμένων και εκείνων περί των οποίων έχουμε διαφορετικές αντιλήψεις.
Τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών θα καλωσορίσει η Κυβέρνηση και ο λαός της Κούβας με την φιλοξενία που μας αντικατοπτρίζει και θα αντιμετωπιστεί με όλο τον σεβασμό, όπως αξίζει στον ηγέτη ενός κράτους.
Αυτό θα είναι μια ευκαιρία για τον Πρόεδρο να παρατηρήσει ιδίοις όμμασι ένα έθνος αφοσιωμένο στην οικονομική και σοσιαλιστική ανάπτυξη , και αφιερωμένο στην βελτίωση της ευημερίας των πολιτών του. Αυτός ο λαός απολαμβάνει δικαιώματα και μπορεί να εκθέσει επιτεύγματα που παραμένουν στην σφαίρα του ονείρου για πολλές χώρες του κόσμου και που μας έδωσαν διεθνή αναγνώριση και σεβασμό, παρά τους περιορισμούς που προέρχονται από την κατάστασή μας σαν υποανάπτυκτη, αποκλεισμένη χώρα.
Προσωπικότητες διεθνούς αναγνώρισης όπως ο Πάπας Φραγκίσκος και ο Πατριάρχης Κύριλλος περιέγραψαν αυτό το νησί, στην κοινή τους δήλωση που δημοσιεύθηκε στην Αβάνα τον Φεβρουάριο σαν »ένα σύμβολο ελπίδας για τον Νέο Κόσμο». Ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολλάντ πρόσφατα το επιβεβαίωσε »Η Κούβα είναι σεβαστή και ξακουστή σε ολόκληρη την Λατινική Αμερική» και ύμνησε την ικανότητα της χώρας για αντίσταση στην όψη των πιο δύσκολων δοκιμασιών. Ο ηγέτης της Βορείου Αφρικής Νέλσον Μαντέλα πάντοτε μίλαγε με βαθιά ευγνωμοσύνη για την Κούβα. Στο Ματάνζας, στις 26 Ιουλίου του 1991 είπε » Εμείς στην Αφρική έχουμε συνηθίσει να είμαστε θύματα άλλων χωρών που θέλουν να αρπάξουν εδάφη ή να ανατρέψουν την εθνική κυριαρχία μας. Στην ιστορία της Αφρικής, δεν υπάρχει άλλο παράδειγμα λαού( Σαν τον Κουβανέζικο) που κατέφτασε να μας προστατεύσει.»
Ο Ομπάμα θα βρεθεί σε μια χώρα που συνεισφέρει ενεργά στην περιφερειακή και παγκόσμια ειρήνη και σταθερότητα, και που μοιράζεται με άλλους λαούς όχι τα απομεινάρια της αλλά τους ελάχιστους πόρους που διαθέτει, κάνοντας την αλληλεγγύη ένα αναπόσπαστο στοιχείο της ταυτότητάς μας και την ευεξία της ανθρωπότητας έναν από τους βασικότερους στόχους της διεθνούς μας πολιτικής, όπως μας δίδαξε ο Marti.
Θα έχει επίσης την ευκαιρία να συναντήσει έναν ευγενή, φιλικό και αξιοπρεπή λαό με μια βαθύ αίσθημα πατριωτισμού και εθνικής ενότητας, που πάντοτε αγωνιζόταν για ένα καλύτερο μέλλον, παρά τις αντιξοότητες που αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει.
Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών θα γίνει δεκτός από ένα επαναστατικό λαό με μια βαθιά ριζωμένη πολιτική κουλτούρα, που είναι αποτέλεσμα μιας μακράς παράδοσης αγώνα για την πραγματική και οριστική ανεξαρτησία του, πρώτα απέναντι στην Ισπανική αποικιοκρατία και αργότερα απέναντι στην ιμπεριαλιστική κυριαρχία των Ηνωμένων Πολιτειών- σε έναν αγώνα που τα καλύτερα παιδιά μας έχυσαν το αίμα τους και αντιμετώπισαν όλα τα είδη κινδύνων. Ένας λαός που ποτέ δεν θα απαρνηθεί την προστασία των αρχών του και την τεράστια δουλειά της Επανάστασης, ακολουθώντας χωρίς ταλάντευση τα παραδείγματα του Carlos Manuel de Cespedes, του Jose Marti,του Antonio Maceo, του Julio Antonio Mella, του Ruben Martinez Villena, του Antonio Guiteras και του Ernesto Che Guevara, μεταξύ πολλών άλλων.
Είναι επίσης ένας λαός ενωμένος με ιστορικούς, πολιτιστικούς και συναισθηματικούς δεσμούς με τον αντίστοιχο των Ηνωμένων Πολιτειών, του οποίου η εμβληματική προσωπικότητα, ο συγγραφέας Ernest Hemingway, παρέλαβε το Βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας για μια Νουβέλα που έγραψε στην Κούβα. Ένας λαός που δείχνει την ευγνωμοσύνη του σε αυτούς από την Λατινική Αμερική που, σαν τον Thomas Jordan, τον Henry Reeve,τον Winchester Osgood και τον Frederick Funston, πάλεψαν στις γραμμές του Απελευθερωτικού Στρατού στους πολέμους μας για ανεξαρτησία απέναντι στην Ισπανία. Και σε όσους στην πιο πρόσφατη εποχή αντιτάθηκαν στην επιθετικότητα απέναντι στην Κούβα, σαν τον Revered Lucius Walker που αψήφησε το εμπάργκο για να φέρει αλληλεγγύη και βοήθεια στον λαό μας, και υποστήριξε ανοιχτά την επιστροφή στην πατρίδα του αγοριού Elian Gonzaled και των Πέντε Κουβανών. Διδαχθήκαμε από τον Marti να θαυμάζουμε την πατρίδα του Lincoln και να μισούμε τον Cutting.
Άξια υπενθύμισης είναι τα λόγια του ιστορικού ηγέτη της Κουβανέζικης Επανάστασης, του Comandate en Jefe Fidel Castro ruz, την 11η Σεπτεμβρίου του 2001, όταν δήλωσε »Σήμερα είναι μια ημέρα τραγωδίας για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι μίσος για τον λαό των Ηνωμένων Πολιτειών δεν έχει εκδηλωθεί ποτέ εδώ. Ίσως, ακριβώς λόγω του πολιτισμού της και της έλλειψης συμπλεγμάτων, όντας εντελώς ελεύθεροι με μια πατρίδα και χωρίς αφέντη, η Κούβα είναι η χώρα όπου οι πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών αντιμετωπίζονται με μεγαλύτερο σεβασμό. Δεν έχουμε δείξει ποτέ κανένα είδος εθνικού μίσους ή συμπεριφορών που θυμίζουν φανατισμό, για αυτό είμαστε τόσο δυνατοί, επειδή βασίζουμε την συμπεριφορά μας σε αρχές, σε ιδέες, και αντιμετωπίζουμε όλους τους πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών που μας επισκέπτονται με μεγάλο σεβασμό- και αυτοί το αντιλαμβάνονται.»
Αυτός είναι ο λαός που θα υποδεχθεί τον Πρόεδρο Ομπάμα, περήφανος για την ιστορία, τις ρίζες και τον εθνικό πολιτισμό του, και με εμπιστοσύνη ότι ένα καλύτερο μέλλον είναι δυνατό. Ένα έθνος που αντιλαμβάνεται με ηρεμία και αποφασιστικότητα το παρόν στάδιο των σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες, που αναγνωρίζει τις ευκαιρίες, όπως και τα άλυτα προβλήματα μεταξύ των δύο χωρών.
Η επίσκεψη του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών θα είναι ένα σημαντικό βήμα στην διαδικασία ομαλοποίησης των διμερών σχέσεων. Πρέπει να υπενθυμιστεί ότι ο Ομπάμα, όπως ο James Carter έκανε προηγουμένως, έχει αποφασίσει να βαδίσει στον δρόμο της ομαλοποίησης των δεσμών με την Κούβα χρησιμοποιώντας τις εκτελεστικές του εξουσίες, και κατά συνέπεια έχει λάβει συγκεκριμένα μέτρα προς αυτήν την κατεύθυνση.
Ωστόσο, ένας μακρύς, δύσκολος δρόμος βρίσκεται μπροστά μέχρι την ομαλοποίηση, που απαιτεί την επίλυση κομβικών ζητημάτων τα οποία έχουν συσσωρευτεί για περισσότερες από πέντε δεκαετίες, περιχαρακώνοντας τον συγκρουσιακό χαρακτήρα των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Τέτοιας φύσης προβλήματα δεν λύνονται σε μια νύχτα, ή με μια Προεδρική επίσκεψη.
Για να επιτευχθεί ομαλοποίηση των σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι αναγκαίο να αρθεί το οικονομικό, εμπορικό, λογιστικό εμπάργκο το οποίο ταλαιπωρεί τον Κουβανέζικο λαό και αποτελεί το βασικό εμπόδιο για την ανάπτυξη της χώρας.
Άξια σεβασμού είναι η επαναλαμβανόμενη θέση του Προέδρου Ομπάμα ότι το εμπάργκο πρέπει να σταματήσει και η κλήση του στο Κογκρέσο να το τερματίσει. Αυτό είναι επίσης ένα αίτημα υποστηριζόμενο από μια αυξανόμενη πλειοψηφία της κοινωνίας των Ηνωμένων Πολιτειών και σχεδόν ομόφωνα από την διεθνή κοινότητα, η οποία σε 24 περιπτώσεις στην Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών έχει αποδεχτεί ψήφισμα της Κούβας» Την αναγκαιότητα να τερματιστεί το οικονομικό, εμπορικό και λογιστικό εμπάργκο που έχει επιβληθεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες στην Κούβα.»
Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών έχει κάνει βήματα να τροποποιήσει την εφαρμογή ορισμένων πτυχών του εμπάργκο, το οποίο είναι θετικό. Υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της διοίκησής του έχουν πει ότι άλλες τροποποιήσεις είναι υπό μελέτη. Ωστόσο, δεν έχει καταστεί δυνατό να εφαρμοστεί μια ικανοποιητική μερίδα αυτών των μέτρων εξαιτίας της περιορισμένης εμβέλειάς τους, της συνεχιζόμενης ύπαρξης των άλλων κανονισμών αλλά και του τρομακτικού αποτελέσματος του εμπάργκο ως σύνολο, το οποίο επιβάλλεται αυστηρά εδώ και 50 χρόνια.
Είναι αντιφατικό ότι, από την μια πλευρά, η κυβέρνηση υιοθετεί αυτά τα μέτρα και από την άλλη πλευρά, εντείνει τις κυρώσεις απέναντι στην Κούβα που επηρεάζουν την καθημερινή ζωή του λαού μας.
Η πραγματικότητα συνεχίζει να δείχνει ό,τι το εμπάργκο διατηρείται και επιβάλλεται αυστηρότατα με αξιοσημείωτο υπερεδαφικό εύρος, το οποίο έχει ανατριχιαστικά αποτελέσματα σε εταιρίες και τράπεζες στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες χώρες.
Αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτού είναι τα πολλών εκατομμυρίων δολαρίων πρόστιμα που συνεχίζουν να επιβάλλονται σε εταιρίες των Ηνωμένων Πολιτειών και τραπεζικά ιδρύματα, καθώς και σε αυτές άλλων εθνικοτήτων, επειδή έχουν σχέση με την Κούβα, η άρνηση υπηρεσιών και το εμπάργκο λογιστικών δραστηριοτήτων διεθνών τραπεζών με την χώρα μας και τέλος, το πάγωμα των νόμιμων μεταφορών χρηματικών ποσών από και προς την Κούβα, συμπεριλαμβανομένων αυτών σε συνάλλαγμα πέρα από το Αμερικάνικο δολάριο.
Ο Κουβανέζικος λαός ελπίζει ό.τι η επίσκεψη του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών θα παίξει ρόλο στην σταθεροποίηση της θέλησής του να αναμειχθεί ενεργά σε μια βαθιά συζήτηση στο Κογκρέσο για την άρση του εμπάργκο και, στο μεσοδιάστημα, ότι θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί τα εκτελεστικά του προνόμια ώστε να τροποποιήσει όσο περισσότερο μπορεί την εφαρμογή του, χωρίς την ανάγκη νομοθετικής δράσης.
Άλλα ζητήματα τα οποία θίγουν την εθνική κυριαρχία της Κούβας πρέπει επίσης να διευθετηθούν ούτως ώστε να επιτευχθούν ομαλές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών. Το έδαφος που έχει καταληφθεί από την Ναυτική βάση των Ηνωμένων Πολιτειών στο Γκουαντάναμο, κόντρα στην θέληση της κυβέρνησης και του λαού μας, πρέπει να επιστραφεί στην Κούβα, ώστε να σεβαστεί την ομόφωνη επιθυμία των Κουβανών που εκφράζεται για περισσότερο από 100 χρόνια. Παρεμβατικά προγράμματα, που σκοπό έχουν να προκαλέσουν αποσταθεροποιητικές καταστάσεις και αλλαγές στην πολιτική, οικονομική, κοινωνική τάξη της χώρας μας, πρέπει να εξαφανιστούν. Η πολιτική »αλλαγή καθεστώτος» πρέπει να θαφτεί οριστικά.
Την ίδια στιγμή, η φιλοδοξία της κατασκευής μιας εσωτερικής πολιτικής αντιπολίτευσης, χρηματοδοτούμενης από τους φορολογούμενους των Ηνωμένων Πολιτειών, πρέπει να εγκαταλειφθεί. Πρέπει να μπει ένα τέλος στις αντιδραστικές ραδιοτηλεοπτικές μεταδόσεις που κατευθύνονται απέναντι στην Κούβα σε ανοιχτή παραβίαση της διεθνούς νομοθεσίας, και την παράνομη χρήση των τηλεπικοινωνιών για πολιτικούς σκοπούς, αναγνωρίζοντας ότι σκοπός δεν είναι η επιρροή στην Κουβανική κοινωνία αλλά η τοποθέτηση της τεχνολογίας στην υπηρεσία της ανάπτυξης και της γνώσης.
Η μεταναστευτική μεταχείριση που λαμβάνουν οι πολίτες μας, σε συνάρτηση με την Κουβανέζικη Πράξη Προσαρμογής και με την πολιτική »υγρό πόδι- στεγνό πόδι», προκαλεί την απώλεια ανθρώπινων ζωών και ενθαρρύνει την παράνομη μετανάστευση και την εμπορευματοποίηση του ανθρώπινου σώματος, δημιουργώντας προβλήματα για τις χώρες του τρίτου κόσμου. Αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει, όπως πρέπει να ματαιωθεί και το πρόγραμμα για τους Κουβανούς ιατρικούς επαγγελματίες που στερεί από την χώρα μας ανθρώπινο δυναμικό ζωτικό για την υγεία του λαού μας και επηρεάζει τους δικαιούχους της Κουβανέζικης συνεργασίας σε έθνη που χρειάζονται την υποστήριξή μας. Παρομοίως, πολιτικές που απαιτούν από τους Κουβανούς αθλητές να σπάσουν δεσμούς με την χώρα τους ώστε να παίξουν στα πρωταθλήματα των Ηνωμένων Πολιτειών, πρέπει να αλλάξουν.
Αυτές οι πολιτικές του παρελθόντος είναι ασύμβατες με το νέο στάδιο στο οποίο η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών έχει φτάσει με την χώρα μας. Όλες είχαν καθιερωθεί πριν αναλάβει την εξουσία ο Πρόεδρος Ομπάμα, αλλά μπορεί να τροποποιήσει μερικές με εκτελεστικές αποφάσεις και να εξαφανίσει άλλες ολοκληρωτικά.
Η Κούβα έχει αναλάβει την δημιουργία μιας νέας σχέσης με τις Ηνωμένες Πολιτείες, με πληρη εθνική κυριαρχία και αφοσίωση στα ιδανικά της για κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη. Κανένας δεν μπορεί να υποθέσει ότι για να πράξουμε κατά αυτόν τον τρόπο πρέπει να απαρνηθούμε έστω και μια από τις βασικές αρχές μας, να παραχωρήσουμε και ένα χιλιοστό όσον αφορά την προστασία τους ή να εγκαταλείψουμε ό,τι αναγράφεται στο Σύνταγμά μας: »Οικονομικές, διπλωματικές σχέσεις με οποιοδήποτε άλλο κράτος δεν μπορούν ποτέ να αποτελέσουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης υπό καθεστώς επιθετικότητας, απειλής ή εξαναγκασμού από ξένη δύναμη.»
Ούτε η παραμικρή αμφιβολία δεν μπορεί να γίνει δεκτή σε σχέση με την άνευ όρων δέσμευση στα επαναστατικά και αντι-ιμπεριαλιστικά Κουβανέζικα ιδεώδη και στην εξωτερική πολιτική υπέρ των παγκόσμιων δίκαιων ζητημάτων, την περιφρούρηση της αυτοδιάθεσης των λαών και την παραδοσιακή υποστήριξη στις αδελφικές μας χώρες.
Όπως εκφράστηκε στην τελευταία Επαναστατική Κυβερνητική Διακήρυξη, η αλληλεγγύη μας είναι και θα παραμείνει αμετάβλητη στην Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας, την κυβέρνηση με αρχηγό τον Πρόεδρο Nicolas Maduro, και στον Μπολιβαριανό, Τσαβικό λαό, που παλεύει να βρει το δικό του μονοπάτι και αντιμετωπίζει συστηματικές προσπάθειες αποσταθεροποίησης και μονομερείς, αβάσιμες και άδικες κυρώσεις που καθιερώθηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες με το εκτελεστικό διάταγμα του Μαρτίου του 2015, το οποίο καταδικάστηκε σε ολόκληρη την Λατινική Αμερική και την Καραϊβική. Η ανακοίνωση που έγινε στις 3 του περασμένου Μαρτίου, επεκτείνοντας την περίφημη» Έθνική Έκτακτη Ανάγκη» αλλά και οι κυρώσεις, είναι μια απαράδεκτη, άμεση παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις και την εθνική κυριαρχία της Βενεζουέλας. Το διάταγμα πρέπει να καταργηθεί και αυτό θα είναι μια σταθερή, συνεχής απαίτηση από την Κούβα.
Όπως ο αρχιεπιτελάρχης Raul Castro είπε: »Δεν θα απαρνηθούμε τις ιδέες μας για ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη, ούτε σκοπεύουμε να παραδώσουμε καμία από τις αρχές μας, ή να παραχωρήσουμε ένα χιλιοστό όσον αφορά την περιφρούρηση της εθνικής μας κυριαρχίας. Δεν θα επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να αισθανθούν πίεση σε ό,τι αφορά τα εσωτερικά μας ζητήματα. Κερδίσαμε το δικαίωμα της ανεξαρτησίας με τεράστιες θυσίες και με κόστος σπουδαίους κινδύνους.»
Επαναλαμβάνουμε άλλη μία φορά, φτάσαμε σε αυτό το σημείο σαν αποτέλεσμα των πεποιθήσεων μας και επειδή έχουμε την λογική και το δίκιο με το μέρος μας.
Η Κούβα επαναβεβαιώνει την θέλησή της να προχωρήσει σε σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες, στην βάση του σεβασμού των αρχών και των σκοπών του καταστατικού των Ηνωμένων Εθνών και των σκοπών της Διακήρυξης της Λατινικής και της Λατινικής Αμερικής σαν Ζώνη Ειρήνης, υπογεγραμμένη από τους αρχηγούς των κρατών και των κυβερνήσεων των περιφερειών, που περιλαμβάνει απόλυτο σεβασμό στην ανεξαρτησία, την εθνική κυριαρχία και στο αναφαίρετο δικαίωμα κάθε κράτους να επιλέγει το ίδιο το πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό του σύστημα χωρίς παρέμβαση οποιουδήποτε είδους, επιπρόσθετα με την ισότητα, και την αμοιβαιότητα.
Η Κούβα επαναλαμβάνει την πλήρη διάθεση της να διατηρήσει τον διάλογο με την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών και να αναπτύξει σχέσεις πολιτισμένης συνύπαρξης.
Συνύπαρξη δεν σημαίνει να εξαναγκαστούμε να απαρνηθούμε τις ιδέες στις οποίες πιστεύουμε και μας έφεραν μέχρι εδώ, ούτε τον σοσιαλισμό, την ιστορία, τον πολιτισμό μας.
Οι βαθιές εννοιολογικές διαφορές ανάμεσα στην Κούβα και τις Ηνωμένες Πολιτείες όσον αφορά το πολιτικό μοντέλο, την κοινωνική δικαιοσύνη, τις διεθνείς σχέσεις, την παγκόσμια ειρήνη και σταθερότητα, μεταξύ άλλων, θα συνεχίσουν να υπάρχουν.
Η Κούβα αμύνεται την αδιαιρετότητα, την αλληλοεξάρτηση και την καθολικότητα των πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών ανθρώπινων δικαιωμάτων. Είμαστε πεπεισμένοι ότι οι κυβερνήσεις είναι υποχρεωμένες να περιφρουρούν και να εξασφαλίζουν το δικαίωμα στην υγεία, την εκπαίδευση, την κοινωνική ασφάλεια, στην ίση αμοιβή για ίση εργασία, τα δικαιώματα των παιδιών, όπως και της τροφής και της προόδου. Αρνούμαστε την πολιτική χειραγώγηση και τα δύο μέτρα και δύο σταθμά σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα, κάτι που πρέπει να σταματήσει. Η Κούβα, η οποία έχει υπογράψει 44 διεθνή μέσα πάνω σε αυτό το ζήτημα, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες έχει εμφανιστεί μόλις σε 18, έχει πολλά να πει, να υπερασπιστεί, και να δείξει.
Αυτό που πρέπει οι δεσμοί μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες να κατακτήσουν είναι οι δύο χώρες να σέβονται τις διαφορές τους και να δημιουργήσουν μια σχέση που θα είναι προσοδοφόρα και για τους δύο λαούς.
Ανεξάρτητα από την πρόοδο των διαπραγματεύσεων για την σύσφιξη των δεσμών με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Κουβανέζικος λαός θα συνεχίσει να προχωράει μπροστά. Με τις δικές μας δυνάμεις και την αποδεδειγμένη ικανότητα και δημιουργικότητα, θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για την ανάπτυξη της χώρας και την ευεξία των Κουβανών. Δεν θα παραιτηθούμε από την απαίτηση το εμπάργκο, που έβλαψε και συνεχίζει να προκαλεί οδύνη, να τερματιστεί. Θα επιμείνουμε στην διαδικασία εκσυγχρονισμού του κοινωνικού-οικονομικού μοντέλου που έχουμε επιλέξει και στην οικοδόμηση ενός επιτυχημένου, βιώσιμου σοσιαλισμού για να παγιώσουμε τα οφέλη της Επανάστασης.
Ένα μονοπάτι ακεραιότητας έχει επιλεγεί, το οποίο σίγουρα θα επαναβεβαιωθεί στο 7ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας, με τον Φιντέλ και τον Ραούλ να είναι νικηφόροι.
Αυτή είναι η Κούβα που θα υποδεχθεί με σεβασμό τον Πρόεδρο Ομπάμα.
Το παραπάνω κείμενο αποτελεί μετάφραση του editorial της Granma.
****
Πολιτικός σχολιασμός του Β.Λ.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι πρόκειται για την ΤΡΙΤΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΑΒΑΝΑΣ, μια και όπως οι δύο προηγούμενες, σηματοδοτεί κι αυτή, την σταθερά αμετάβλητη θέση της επαναστατημένης Κούβας, απέναντι στον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, αλλά και τον κόσμο ολόκληρο στην σύγχρονη εποχή.
Οι δυο προηγούμενες, αποτέλεσαν μνημειώδη επαναστατικά μανιφέστα της εποχής τους.
Το παρακάνω κείμενο, είναι απλά το editorial της GRANMA, που δημοσιεύτηκε δέκα μέρες πριν την πολυδιαφημισμένη από τα ΜΜΕ, με προφανείς σκοπούς, επίσκεψη Ομπάμα στην Κούβα.
Ξεκαθαρίζει τι περιμένουν και απαιτούν οι Κουβανοί, Λαός και ηγεσία από τους Αμερικάνους και
ποια είναι τα ζητήματα που δεν πρόκειται να κάνουν, ούτε βήμα πίσω, όπως εδώ και πολλές 10ετιες τώρα.
Κανένα ΜΜΕ, εγχώριο ή διεθνές, δεν έκανε την παραμικρή αναφορά στο editorial της GRANMA και αυτό εξηγείται φυσικά, γιατί αυτό που θέλουν να περάσουν, είναι ότι η Κούβα υποχωρεί, υποτάσσεται σταδιακά, περιμένει τα δολάρια των Αμερικάνων για να ζήσει. Πανηγυρική επιβεβαίωση του «Δεν υπάρχει εναλλακτική» {ΤΙΝΑ}.
Τα μεγάλα ΜΜΕ δεν θα μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο, γιατί αυτή είναι η δουλειά τους. Θλίψη όμως, αλλά και πολιτική αγανάκτηση, προκαλεί η στάση και η απόλυτη σιωπή αριστερών εντύπων και ιστοσελίδων, μεγάλων και μικρών κομμάτων και οργανώσεων, κοινοβουλευτικών και μη, που ούτε καν μπήκαν στον κόπο να δημοσιεύσουν, ή έστω να αναφερθούν στο περιεχόμενο αυτού του editorial, που σε τελευταία ανάλυση, ήταν η επίσημη θέση της Κούβας ενόψει της επίσκεψης Ομπάμα. Αφήνουν σκόπιμα να αιωρείται αμφισβήτηση, απογοήτευση, ηττοπάθεια και απαισιοδοξία, για το τι συμβαίνει στην Κούβα και σε κάποιες άλλες χώρες εκεί κάτω, γιατί μια μη αγνωστικιστική προσέγγιση, μια προσέγγιση επί της ουσίας, με πραγματικά στοιχεία της εκεί πραγματικότητας, θα προκαλούσε κρίσεις, ερωτήματα και απαιτήσεις για ανάληψη ευθυνών, για τα μηδενικά αποτελέσματα της πολιτικής δράσης, στα καθ΄ ημάς πλέον ζητήματα.
Έξι χρόνια ανελέητης μνημονιακής λεηλασίας του τόπου μας και του Λαού, εγείρουν ερωτήματα, αλλά και βεβαιότητες πλέον, γενικά στους εργαζόμενους και κυρίως σε νεολαίους αγωνιστές, ότι μεγάλες ευθύνες βαρύνουν, όχι μόνο αυτούς που εφαρμόζουν και εκτελούν μνημόνια, αλλά και αυτούς που εξ ορισμού και εκ των θέσεων τους, όντες σαφώς αντίθετοι των μνημονιακών πολιτικών, κάποιοι επειδή δεν το θέλουν και άλλοι, που πολύ το θέλουν, αλλά δεν μπορούν και δεν ξέρουν πως θα μπορούσαν, αν και αποτυχόντες, παραμένουν αμετακίνητοι και στρογγυλοκαθισμένοι, στα πολιτικά – κομματικά έδρανα, ως υπερεμπειρογνώμονες και μεταπτυχιακοί υπερκαθηγητές των επαναστάσεων όλων των άλλων, λαών τε και κινημάτων, πλην του τόπου μας, όπου τα έχουν κάνει μαντάρα.
Παγιδευμένοι, χρόνια τώρα, στις λογικές των αδιάκοπων και επαναλαμβανόμενων χαμένων αγώνων, με περίσσευμα πάντα ηρωικών αγωνιστών, σταθερά ηττημένων όμως και χωρίς καμία διάθεση αυτοκριτικής, που αρνούνται να αναγνωρίσουν σε άλλους και κυρίως νέους αγωνιστές, το δικαίωμα να δοκιμάσουν, μπας και πετύχουν κάτι καλύτερο, δηλαδή να νικήσουν, όπως π.χ. αυτοί οι «ανυπότακτοι Γαλάτες» της Καραϊβικής, Κουβανοί κατά κόσμον, που -πως να το κάνουμε βρε αδερφέ- νίκησαν και εξακολουθούν και σήμερα να νικούν.
Και για όποιον δεν διάβασε το editorial της GRANMA, ή το διάβασε και δεν το πολυκατάλαβε, μόλις δυο 24ωρα πριν προσγειωθεί ο Ομπάμα στην Κούβα, οι Κουβανοί με τον πιο επίσημο τρόπο, απένειμαν την ανώτατη κρατική τιμητική διάκριση στον πρόεδρο της ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑΣ Ν. Μαδούρο, για την ανυποχώρητη και ηρωική στάση του Λαού της Βενεζουέλας και του ίδιου, απέναντι στην διαρκή επιθετικότητα και υπονόμευση του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Ο Ομπάμα έφτασε κανονικά στην Αβάνα, είπε ότι είχε να πει ,αλλά άκουσε αυτός και ο κόσμος όλος, αυτά που έπρεπε να ακούσει!
Αν αυτό δεν είναι νίκη για το ανυπότακτο, πάνω από έξι 10ετιες νησί, τι είναι;