ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ : ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΧΕΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
Η επανεμφάνιση του «Μακεδονικού» στο δημόσιο λόγο και η αναζωπύρωση της ονοματολογίας για την ΠΓΔΜ δε λαμβάνει χώρα σε νεκρό χρόνο, αλλά αποτελεί συνέπεια του ευρύτερου σχεδιασμού των ΗΠΑ για την περιοχή των Βαλκανίων.
Σχεδιασμός που συντελείται κάτω από τις ιδιαίτερα εύθραυστες συνθήκες, όπου το ‘όραμα της ανάπτυξης’ και οι υποσχέσεις του καπιταλισμού για ευημερία, που ακολούθησαν την πτώση της ΕΣΣΔ και την πολεμική εξόντωση της Γιουγκοσλαβίας καταρρέουν παταγωδώς. Παράλληλα, η βελτίωση των σχέσεων της Σερβίας με τη Ρωσία δημιουργούν προβληματισμό στις ΗΠΑ, οι οποίες επιδιώκουν να κατοχυρώσουν πιο έντονα τη θέση τους στην περιοχή αποτρέποντας έγκαιρα οποιαδήποτε τυχόν αμφισβήτηση του ρόλου τους ως χωροφύλακα στην περιοχή. Σ΄ αυτό το πλαίσιο, η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ αποτελεί σημείο συμπόρευσης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την κυβέρνηση των γειτόνων, της οποίας διακαής πόθος είναι η ευρωατλαντική ολοκλήρωση. Μια πράξη που θα ενεργοποιήσει τις ήδη υπάρχουσες υποδομές των ΗΠΑ στην ΠΓΔΜ, οι οποίες μπορούν να φιλοξενήσουν 40.000 στρατιώτες, κατασκευάζοντας έτσι τη μεγαλύτερη στρατιωτική βάση του ΝΑΤΟ σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Το ελληνικό κράτος ακολουθώντας πιστά το δόγμα του ευρωατλαντισμού επιδιώκει την αναβάθμιση της «ελληνοαμερικάνικης φιλίας»- αποζητώντας πιθανά ανταλλάγματα από πλευράς ΔΝΤ- και εμφανίζεται ως εγγυητής πλέον της επίλυσης του «Μακεδονικού», με ότι αυτό συνεπάγεται για τα συμφέροντα των αστικών τάξεων των δύο χωρών. Μιας «φιλίας» που ξεπληρώνεται περαιτέρω με τη μεταφορά πυρηνικών κεφαλών στη βάση του Αράξου και τη μετατροπή τμήματος του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης σε στρατιωτική βάση ελικοπτέρων σε συνδυασμό με τα επιχειρηματικά σχέδια στην περιοχή (ιδιωτικοποίηση του λιμανιού, αγωγοί φυσικού αερίου κ.ά.). Είναι φανερό πως «νέοι δρόμοι και ευκαιρίες» ανοίγονται με την βαθύτερη προσάρτηση της χώρας στο ευρωατλαντικό άρμα.
Στην εσωτερική πολιτική της χώρας, το «Μακεδονικό» ανέκαθεν αποτελούσε πεδίο άσκησης μικροπολιτικής από τους κάθε λογής επίδοξους εθνικόφρονες του τόπου. Το εθνικό αφήγημα που υιοθετήθηκε την περίοδο του ’92 από τον τότε υπουργό εξωτερικών Αντώνη Σαμαρά, βασίστηκε στο πατριδοκάπηλο σύνθημα «η Μακεδονία είναι ελληνική», όπως ακριβώς ο αλυτρωτισμός της ΠΓΔΜ βασίστηκε στους «γνήσιους απoγόνους» του Μ. Αλεξάνδρου. Πέραν του ανιστόρητου και της αντιεπιστημονικότητας των παραπάνω ισχυρισμών, είναι αξιοσημείωτος ο καιροσκοπισμός και ο πατριωτισμός με δόσεις που επέδειξαν από τότε και έπειτα οι εκάστοτε κυβερνήσεις της Ελλάδας, οι οποίες στήριξαν και στηρίζουν ένα κομμάτι της ντόπιας οικονομίας στις επενδύσεις στην ΠΓΔΜ με κυριότερο εκπρόσωπο τα Ελληνικά Πετρέλαια. Όταν μπαίνουν στην μέση οι επενδύσεις φαίνεται ότι ο «πατριωτισμός» πάει περίπατο.
Οι λαοί της περιοχής πρέπει να βρίσκονται σε συνεχή επαγρύπνηση και σε καμία περίπτωση να μην «τσιμπήσουν» τόσο στην πατριδοκάπηλη ακροδεξιά ρητορεία για την «μόνο ελληνική Μακεδονία», όσο και σε φωνές που εκπορεύονται από εθνικιστικούς κύκλους της ΠΓΔΜ και μιλάν για «μακεδονική μειονότητα» προωθώντας τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα που σκοπό έχουν τις αιματηρές ανακατατάξεις στην περιοχή. Η περίπτωση του Κοσόβου είναι ενδεικτική για την επικινδυνότητα που κρύβουν τέτοιες αλυτρωτικές ακροβασίες, ειδικά όταν σε αυτές εμπλέκεται ο μεγάλος πάτρωνας του ΝΑΤΟ.
Το συλλαλητήριο υπό ακροδεξιά ηγεμονία που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 21/1, συσπείρωσε δυνάμεις από ολόκληρο το φάσμα της δεξιάς. Αν υπάρχει ένα τμήμα του λαού που πήρε μέρος σε αυτό και δεν ταυτίζεται πολιτικά και ιδεολογικά με την ακροδεξιά ρητορική, αλλά πλαισίωσε αυτές τις εκδηλώσεις μέσα από μια στρεβλή ανάγνωση της πραγματικότητας θεωρώντας έτσι ότι εκφράζει τα αντικυβερνητικά του αισθήματα, οφείλει να αναρωτηθεί κατά πόσο τα συμφέροντά του ταυτίζονται με αυτά των επίδοξων ‘μακεδονομάχων’ που πρωτοστάτησαν στην εθνικιστική αυτή φιέστα.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, οι βασικοί διοργανωτές του συλλαλητηρίου είναι αυτοί που, ενώ τώρα πλασάρονται σαν ανιδιοτελείς πατριώτες, στις πιο κρίσιμες στιγμές που βίωνε ο ελληνικός λαός, σφύριζαν αδιάφορα και πριμοδοτούσαν με τη ρητορική τους την πολιτική λιτότητας της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Είναι αυτοί που την περίοδο του δημοψηφίσματος στρατεύτηκαν στο μαύρο μπλοκ υπέρ του ΝΑΙ δείχνοντας με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο την υποταγή τους στους δανειστές. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ως κεντρικός ομιλητής του συλλαλητηρίου επιλέχθηκε ο επίτιμος υπό το ΝΑΤΟ αρχηγός του ΓΕΣ Φραγκούλης Φράγκος, αμερικανόφιλος, παλιά καραβάνα της ακροδεξιάς και φίλος του Μπαλτάκου, γνωστός για τον αγώνα του υπέρ του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα του 2015, το όνομα του οποίου έχει συσχετιστεί πολλές φορές στο παρελθόν με τη δημιουργία του νέου δεξιού κόμματος. Μια πολιτική καβάντζα της ΝΔ για τις δύσκολες ώρες, αλλά και μια εναλλακτική προσπάθεια επανάκτησης του πεζοδρομίου -απέναντι στον ”εσωτερικό εχθρό”- η οποία ενδεχομένως θα συμπεριλάβει και θα ξεπλύνει τα ναζιστικά τάγματα εφόδου.
Ο τρόπος που έδρασαν τα φασιστοειδή χτυπώντας τον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Σχολείο και πυρπολώντας σε δεύτερο χρόνο την κατάληψη Libertatia υπό την επίβλεψη-προστασία των ΜΑΤ αποδεικνύει τις δολοφονικές τους προθέσεις. Να ναι σίγουροι, λοιπόν, οι υποστηρικτές των συλλαλητηρίων ότι πρόσφεραν το καλύτερο άλλοθι και εξασφάλισαν την πλάτη στις παρακρατικές αυτές επιθέσεις, παρά τις απέλπιδες προσπάθειες των διοργανωτών να μας πείσουν για το αντίθετο. Η μη επανάληψη της φαρσοκωμωδίας, με επικίνδυνες προεκτάσεις , στην Αθήνα αποτελεί ταξικό μας καθήκον.
Η εμμονή με την ονοματολογία είναι αδιέξοδη και συνάμα επικίνδυνη. Οι λαοί των Βαλκανίων, μια πανσπερμία εθνοτήτων και πολιτισμών δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Επ’ ουδενί δεν πρέπει να ξεχνάνε το ρόλο που έχει διαδραματίσει πολλάκις ο αμερικάνικος παράγοντας στην περιοχή.
Άλλωστε, όπως μας έχει αποδείξει η ιστορική εμπειρία και οι εξελίξεις των τελευταίων δεκαετιών στα Βαλκάνια, ο εθνικισμός που πάει πάντα χέρι-χέρι με την ανέχεια – συνέπεια της οικονομικής κρίσης- το μόνο που κάνει είναι να ρίχνει «νερό στον μύλο» των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, επιφέροντας αναρίθμητα δεινά στους λαούς της περιοχής.
ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΤΟΠΙΑ ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΜΑΧΗΤΙΚΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΛΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΜΙΑ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΕΞΑΡΣΗ
ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΠΓΔΜ ΥΠΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΣΥΝΟΡΩΝ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ!
υγ.1: εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Σχολείο και την κατάληψη Libertatia.
υγ.2: χαιρετίζουμε τις αντιφασιστικές δράσεις των τελευταίων ημερών εντός και εκτός Αθηνών ως μια πρώτη απάντηση στις φασιστικές επιθέσεις και ευελπιστούμε να πληθύνουν το επόμενο διάστημα.