Την Παρασκευή 7 Απρίλη οι ΗΠΑ βομβάρδισαν με πυραύλους Τόμαχωκ τη Συρία. Με την επέμβαση αυτή η αμερικάνικη ιμπεριαλιστική επιθετικότητα στην περιοχή εντείνεται και μπαίνει –πιθανά– σε νέο στάδιο, με ευρύτερες συνέπειες σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η χοντροκομμένη προπαγάνδα των ΗΠΑ προσπαθεί να δικαιολογήσει την ιμπεριαλιστική επίθεση ως δήθεν μέτρο (ή τιμωρία) ενάντια στην αμφιλεγόμενη και αδιερεύνητη είδηση για πλήγμα κατά άμαχου πληθυσμού με χημικά όπλα. Ήδη, το 2013, οι ΗΠΑ προετοίμασαν επέμβαση εναντίον της Συρίας με την ίδια αφορμή και αναδιπλώθηκαν στην συνέχεια μετά από διαπραγματεύσεις – αλλά μόνο προσωρινά απ’ ότι φαίνεται.
Οι ανθρωπιστικές και δημοκρατικές ανησυχίες του θείου Σαμ είναι γνωστές στους λαούς. Από την πρώτη επέμβαση στο Ιράκ, την ισοπέδωση της Γιουγκοσλαβίας, τον δεύτερο πόλεμο στο Ιράκ και την επέμβαση στο Αφγανιστάν, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός είχε αρκετά κροκοδείλια δάκρυα να χύσει και μπόλικες σφαίρες να ρίξει εναντίον των λαών στο όνομα του δήθεν ανθρωπισμού. Ενός ανθρωπισμού που είναι βολικά επιλεκτικός ώστε να συνδυάζεται με τους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ και να εξανεμίζεται μπροστά στις φρικαλεότητες που οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους διαπράττουν (λ.χ. τα χιλιάδες παιδιά που λιμοκτονούν κυριολεκτικά στην Υεμένη λόγω της επέμβασης της Σαουδικής Αραβίας). Περιττό να θυμίσουμε ότι οι προφάσεις που οι ΗΠΑ αξιοποίησαν για να εξαπολύσουν ιμπεριαλιστικές επιθέσεις σύντομα κατέρρευσαν και οι ίδιες οι ΗΠΑ αναγκάστηκαν υπό το βάρος των γεγονότων να το ομολογήσουν.
Οι ΗΠΑ επιτέθηκαν στη Συρία (ένα κυρίαρχο κράτος που δεν τους είχε επιτεθεί) χωρίς να τηρήσουν ούτε τα τυπικά προσχήματα – διαδικασίες: σε διεθνές επίπεδο, δεν επιχείρησαν καν να λάβουν ψήφισμα του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ και σε εσωτερικό επίπεδο, ο Πρόεδρος δεν ζήτησε την έγκριση του Κογκρέσου. Ακόμη και σε συμβολικό επίπεδο αυτή η πρακτική υπογραμμίζει ότι οι ΗΠΑ παραμένουν αδιαμφισβήτητοι ηγεμόνες αυτού του πλανήτη και ο πρόεδρός τους ακλόνητος πλανητάρχης.
Οι παρατυπίες και οι χονδροειδείς προφάσεις των ΗΠΑ είναι αδιάφορες στα μάτια των συμμάχων τους (στο ΝΑΤΟ και ευρύτερα). Με αγαλλίαση καλωσόρισαν την ιμπεριαλιστική επέμβαση, την συνέχεια και όξυνση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, και συντάχθηκαν με τις ΗΠΑ, ως πρόθυμοι συνεργοί.
Άλλωστε, ο χρόνος που εκδηλώθηκε η επίθεση δεν είναι τυχαίος. Σχετίζεται με την στρατιωτική υποχώρηση των διαφόρων σκοταδιστικών/ αντιδραστικών μορφωμάτων που αιματοκυλούν τη Συρία και το Ιράκ με την άμεση ή έμμεση συνδρομή των ΗΠΑ και των συνεργών τους στη Μέση Ανατολή (Ισραήλ, Σαουδική Αραβία, Κατάρ κ.λπ.), αλλά και με τα ειδικότερα συμφέροντα του Ισραήλ το οποίο παράλληλα βομβαρδίζει αεροπορικά τη Συρία. Δεν είναι τυχαίο ότι η βάση που υπέστη την πυραυλική επίθεση των ΗΠΑ αποτελεί σημαντική αντιαεροπορική θέση άμυνας ενάντια στους ισραηλινούς βομβαρδισμούς στην περιοχή της Παλμύρα.
Η ελληνική κυβέρνηση που υποστηρίζει ρητά την επέμβαση (διακήρυξη Μαδρίτης- συνάντηση χωρών του νότου της ΕΕ) φέρει ακέραια την ευθύνη για την εμπλοκή της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική επέμβαση και την διαμόρφωση επικίνδυνων εξελίξεων και για τον ελληνικό λαό. Η παραχώρηση στο ΝΑΤΟ κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο, η υποδοχή του 6ου Αμερικάνικου Στόλου, και κυρίως η πλήρης λειτουργία της βάσης της Σούδας, από όπου εξαπολύθηκαν οι πύραυλοι Τόμαχωκ που έπληξαν τη Συρία γίνονται με την πλήρη συμφωνία και συνεργασία της ελληνικής κυβέρνησης και αντίθετα προς τις διαθέσεις της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.
Η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα βρίσκεται στην πραγματικότητα για άλλη μια φορά σε θέση ήττας και για το λόγο αυτό δείχνει τα δόντια της. Η δική μας θέση είναι πλάι στις λαϊκές δυνάμεις που αντιστέκονται στην βαρβαρότητα, στην πολύπλευρη και παρατεταμένη επέμβαση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στην περιοχή. Είναι η συνέχεια της κληρονομίας του λαού μας στους αγώνες ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο.
Να σταματήσει άμεσα η ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ στη Συρία και τη Μέση Ανατολή.
Έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ – να κλείσει τώρα η βάση της Σούδας – να αποχωρήσει ο ΝΑΤΟικός στόλος από το Αιγαίο.
Αλληλεγγύη στο συριακό λαό και όλους τους λαούς της περιοχής που αντιστέκονται στη βαρβαρότητα.